Monety bulionowe to monety wybite z metali szlachetnych (głównie ze złota, srebra, platyny i palladu) i mające na celu przechowywanie wartości pieniądza. Używane są jako magazyn wartości lub inwestycja, i nie są używane w codziennym handlu. Moneta bulionowa wyróżnia się wyraźnym określeniem wagi (lub masy) i próby na monecie. Wynika to z faktu, że waga i skład monet przeznaczonych jako prawny środek płatniczy są określone w przepisach monetarnych państwa wydającego, a zatem nie ma potrzeby wyraźnego oświadczenia na temat samych monet. Zjednoczone Królestwo definiuje monety inwestycyjne bardziej szczegółowo, jak monety, które zostały wybite po 1800 roku, mają czystość nie mniejszą niż 900 tysięcznych i są lub były prawnym środkiem płatniczym w swoim kraju pochodzenia. Zgodnie z prawem Stanów Zjednoczonych monety, które nie spełniają ostatniego z tych wymogów, nie są wcale monetami i muszą być ogłaszane jako „rundy”. Seria American Eagle i Canadian Gold Maple Leaf to jedyne monety dostępne w złocie, srebrze, platynie i palladzie.
Monety bulionowe są zazwyczaj dostępne w różnych wagach. Są to zwykle wielokrotności lub ułamki 1 uncji trojańskiej, ale niektóre monety bulionowe są produkowane w bardzo ograniczonych ilościach w kilogramach lub cięższych. Monety kruszców sprzedają się z premią w stosunku do ceny rynkowej metalu na giełdach towarowych. Powody obejmują ich niewielki rozmiar i koszty związane z produkcją, przechowywaniem i dystrybucją. Wysokość premii zależy od rodzaju i wagi monety oraz od metalu szlachetnego. Na premię wpływa również dominujący popyt. Kod waluty ISO dla złota kruszonego to XAU. ISO 4217 zawiera kody nie tylko dla walut, ale także dla metali szlachetnych (złoto, srebro, pallad i platyna, z definicji wyrażone na jedną uncję trojańską, w porównaniu z „1 USD”) oraz niektóre inne podmioty wykorzystywane w finansach międzynarodowych, np. specjalne prawa ciągnienia.